نگاه حیران کودک به آسمان خیره مانده بود.جرقه های آتش ونور شدیدی که اطراف را به روشنی روز مبدل کرده بود؛خاطرات تلخی را در ذهن او تداعی می کرد.ناگاه صدایی رعب آور وهراس انگیز رشته افکار اورا در هم ریخت وترس ودلهره عجیبی ذهن وقلب کوچک اورا فراگرفت. از همهمه اطرافیان وفریاد وضجه های زنان وکودکان؛اشک در چشمانش حلقه زددیواری که به آن تکیه داده بود؛با صدایی دهشت بار فروریخت.
با دهانی باز وخاک گرفته؛نگاهش را به مادر دوخت که سراسیمه به طرف او می دوید.دیگر هیچ احساس نکرد...
لحظاتی بعد درد شدیدی سراپای وجودش را فراگرفت.چشمانش را که باز کرد؛چشمان گریان مادر وخواهرش را دید که نگران به او خیره مانده بودند.با ناله او خنده بی فروغی
بر لبان مادر نشست.به اطراف نگاهی انداخت اطرافش پر از مجروحانی بود که آشفته وخونین؛زمین وتخت های بیمارستان را اشغال نموده بودند.خاطرات گذشته به یکباره به ذهنش خطور کرد.گویی دیر زمانی است که شادی از کوی ودیارش رخت بر بسته است.
دیگر از جست وخیزهای کودکانه در کوچه خاکی محله شان خبری نیست.
سوالش را چه کسی یارای پاسخ دادن داشت؟به کدامین گناه فرصت بازی وخنده های شادمانه کودکی از او گرفته شده بود؟
از بزرگترها می شنید که به فلسطین وغزه حمله کرده اند تا آنان را از خاک وکیانشان بیرون بیندازند.
آرزو می کرد ای کاش بزرگ بود وسنگ در مشت؛از خانه وکاشانه اش دفاع می کرد.
قلب کوچکش فشرده بودوبه حال دیارش غزه افسوس می خورد.
این شرح حال صدها کودکی است که روزهاست در زیر آتش بار صهیونیستهای غاصب جان می دهند وخون بی گناهشان سنگ فرش کوچه ها را رنگین می کند.پس کجا هستند آن به اصطلاح حامیان حقوق بشر که این قتل عام وانسان کشی را به خرده وسخره گرفته اند؟
آیا مهدی صاحب الزمان(عج)صبر وتحملش به انتها نرسیده تا به یاری این مظلومان بشتابد وبا شمشیر عدالت گسترش؛عرصه زمین را از این فجایع پاک وطاهر سازد؟آری ای مسلمان وای شیعه مولایمان علی(ع)...
دراین روزها دست های پاکت را به سوی آن قادر عادل بالا ببر ودر حق این مظلومان؛خالصانه دعا کن.باشد که خداوند بلند مرتبه صدای ناب تو مومن پاک را شنیده وقلم پایان براین ظلم وجور بکشد.به امیدآن روز
                                                                           مرضیه استاجی