وصیت نامه امدادگر شهید محمد رضا جامعی فریمانی

بسمه تعالی

حال که توفیق خدمت در راه خدا، دفاع از میهن اسلامی ایران و ناموس کشورم نصیبم شده، از خداوند می‌خواهم در این راه یاری‌ام کند. بتوانم آن گونه که شایسته یک جوان غیور است وظیفه‌ام را به انجام برسانم.

از شما پدر و مادر عزیزم که برای من زحمت‌ها و رنج های بسیار کشیده‌اید سپاسگزارم. ان شاءالله که من نیز بتوانم وظیفه فرزندی را به نحو احسن به انجام برسانم.

پدر و مادر ارجمندم می‌خواهم اگر کوتاهی از این حقیر دیده‌اید و کدورتی به دل دارید، دیده منت نهید و مرا عفو کنید. چرا که رضای خداوند در رضای شماست.

خانوادة محترم اگر در این راه که پا نهاده‌ام شهادت افتخارم شد صبور باشید. برایتان دو یادگاری دارم. یکی عکس‌ها، دیگری خاطرات خوب زندگی پر مشغله‌ام.

مادرم می دانم که دیگر بر نمی گردم تا مسافری که در راه دارید را ببینم. اگر فرزند تان پسر بود نامش را محمد رضا بگذارید تا همیشه این نام در خانواده به یادگار بماند.

روزی آروزیم داشتن یک زندگی خوب و قبول شدن در کنکور بوده است اما اکنون قبولی در دانشگاه حسین(ع) را بیشتر و بهتر می‌پسندم. شاید این افتخار نصیبم شود. اگر شهید شدم مرا در جوار دوست و برادر شهیدم خلیل محمودی که قریب یک سال است شهید شده است دفن کنید.

یک شنبه1363/04/05 برابر با 26 رمضان المبارک

التماس دعا