«سازمان‌های مردم‌نهاد یا سمن‌ها، گروه‌های کوچکی متشکل از افراد علاقه‌مند به رفع یک معضل در جامعه هستند که برای تحقق اهداف خود، داوطلبانه در یک ساختار قانونی و منسجم، به شکل غیردولتی، غیرسیاسی، غیرانتفاعی و غیرتجاری به فعالیت‌های خیریه می‌پردازند.»
این سازمان‌ها می‌توانند نقش مهمی در توسعه ایفا کنند، زیرا هم‌صدایی و مشارکت سازمان‌یافته در جوامع، پیشرفت را به‌دنبال دارد. حقیقت این است که در جوامعی با رویکرد سنتی، زنان از بسیاری زمینه‌های شغلی و اجتماعی دور می‌مانند و این مقوله خود سبب شکل‌گیری تجمعات و گروه‌های محلی می‌شود که برنامه‌ها و فعالیت‌های خیرخواهانه و داوطلبانه‌ای را در پی دارد. اما از آنجا که میزان آگاهی آنان از گستره فعالیت‌های مردم‌نهاد بسیار مختصر و در قواره‌ای محلی است از فعالیت‌هایی که می‌توانند در این قالب انجام دهند بی‌خبرند و هنوز شبکه شکل‌یافته مشخصی نیز در این زمینه وجود ندارد.
هرچند اکنون زنان در بیشتر بخش‌ها حضور فعالی دارند اما کم‌رنگ بودن آن‌ها در برخی زمینه‌های اجتماعی سبب گرایش بیش از پیش آنان به سوی ایجاد تشکل‌های خودجوش و مردم‌نهاد شده است تا با آزادی عمل بیشتری در قالب فعالیت‌هایی سازنده و مفید، ضمن برآورده کردن بخشی از نیازهای جامعه به برخی خواسته‌های درونی خویش نیز رسیده و خود را به جامعه، اثبات کنند.
به‌یقین توانمندسازی زنان یکی از ارکان توسعه پایدار است. بنابراین آگاه‌سازی آنان در مسیر فعالیت‌های مردم‌نهاد در مجموع می‌تواند مسیر توسعه ملی را فراهم آورد. اگر به فعالیت‌های داوطلبانه بانوان، بها داده شود افزون بر کمک به چرخه‌های اقتصادی، برای اثبات توانایی‌های خود به جامعه هم از تمام ظرفیتشان بهره می‌گیرند و از این رهگذر حقوق کمتردیده‌شده خویش را نیز به جامعه گوشزد می‌کنند.
زنان در کنار جایگاه محوری و نقش سنتی خود در خانواده، مسئولیت‌هایی بنیادین را برعهده دارند که این مسئولیت‌ها درباره زنان بدسرپرست یا سرپرست خانوار اهمیت دوچندان می‌یابد. از آنجا که مشارکت در تشکل‌های داوطلبانه مسیری امن برای زنان فعال محسوب می‌شود آگاهی آنان درباره فعالیت‌های قانونی‌ای که از این طریق می‌توانند انجام دهند می‌تواند بسیاری از بانوان خانه‌دار و هم‌چنین سرپرست خانوار را به چرخه تولید و اقتصاد و متن جامعه رهنمون شود و به تلاشی سازنده وادارد.
از سوی دیگر، نمی‌توان تأثیر مثبت رونق سمن‌هایی را که همسو با نیازهای جامعه شکل می‌گیرند در کوچک شدن بدنه دولت‌ها نادیده گرفت. جهت‌گیری تخصصی سازمان‌های مردم‌نهاد با حضور بانوان که نیمی از جمعیت فعال هر جامعه را شامل می‌شوند و بر ساختار خانواده و توسعه فرهنگی و اجتماعی اثر می‌گذارند انکارنشدنی است.
آنگاه که فعالیت سمن‌های محلی از قالب واحدهای خیریه صرف به فعالیت در حوزه‌های مختلف فردی، خانوادگی، تحکیم خانواده، مباحث حقوقی، زیست‌محیطی، اشتغالزایی و کارگاه‌های کارآفرینی گسترش یابد به‌یقین کشور پای در مسیر توسعه نهاده و می‌توان سمن‌ها را در این راه بازوی نظام دانست. شک نیست که توان‌افزایی سازمان‌های مردم‌نهاد و برون‌سپاری کارها به مردم، به‌ویژه بانوان که نقش تعیین‌کننده‌ای در تربیت نسل‌ها دارند، می‌تواند سرمایه‌ای ارزشمند برای آینده کشور باشد. بنابراین دانشگاهیان هم باید آگاهی درباره مشارکت اجتماعی از طریق سمن‌ها را به سطح جامعه و به‌ویژه اقشار مختلف بانوان تسری دهند تا نتیجه پژوهش‌های علمی آنان از سوی زنان، در عمل، ظهور و بروز اجتماعی یابد.

 نقش‌آفرینی زنان در امداد و نجات راستش اگر بخواهم با کلمات بازی کنم باید بگویم که زنان نیمی از جامعه هستند و باید در همه کارها از آن‌ها استفاده شود اما این فقط بخشی از کلی‌گویی‌های است که این روزها به‌ویژه در هر کانال و شبکه مجازی می‌بینیم بی‌آنکه به صبغه حضور زنان در عرصه‌های مختلف اجتماعی توجه داشته باشیم. زنان ایرانی چه به صورت رسمی و غیررسمی با توجه به روحیه مادرانه‌ای که داشتند در بخش امداد و نجات فعال بودند و در سال‌های اخیر با آموزش‌های پیشرفته و مدرن توانسته‌اند نقش شایسته‌ای را در خانواده ایفا کنند. اگرچه این اقدامات هنوز نیاز به حمایت دارد.

بانوان امدادگر در حوادث با نگاه خواهرانه به یکدیگر یاری می‌رسانند