قرآن کریم:إنّا أعطَيناكَ الكَوثَرَ فَصَلِّ لِرَبِّكَ وَانْحَر
همانا ما كوثر را به تو عطا كرديم پس براي پروردگارت نماز بخوان و قرباني كن(كوثر ، آيه ۲ – ۱)
پيامبرصلي الله عليه وآله: فاطِمَةُ أَعَزُّ النّاسِ عَلَيَّ (فاطمه عزيزترين مردم نزد من است)
حضرت فاطمهي زهرا، دختر نبي مكرّم اسلام در سال پنجم بعثت، هشت سال قبل از هجرت، در مكه به دنيا آمد. ام ابيها،ام الحَسَنين، اُمُّ السِّبطَين وامُّ الائمَه از كُنيه هاي آن بانو و صديقه، كبري، بتول، سيّده ي نساءالعالمين، مطهّره، راضيه، مرضيه، طاهره و محدثه و... از القاب آن حضرت است. مادرش، خديجه بنت خويلد ميباشد. فاطمه ي زهرا، فرزند رسول اللَّه، همسر وليُّ اللَّه و مادر اوصياء اللَّه است كه خداوند در آيه ي تطهير، به پاكي او شهادت ميدهد. او بهترين زنان از گذشتگان و آيندگان تا روز قيامت ميباشد و سيدهي همه زنان عالم است. صديقه ي طاهره، در مقام تقوا و عصمت و طهارت به جايي رسيد كه رسول خدا(ص) غضب و خشنودي آن بانو را غضب و خشنودي خداوند معرفي ميكند. يكي از يادگارهاي حضرت زهراي مرضيّه(س) تسبيحِ آن بزرگوار در تعقيب نمازها است كه در روايات امامان(ع) به نام تسبيح حضرت زهرا، آمده است.
ای دختر پیامبر! ...
دل و جان مان و فکر و اندیشه مان را به تو ودیعت می سپاریم تا در زلال انوار نبوی و در آبشار فیض ربوبی، به بارور کردن آن بپردازی.
تا «وسیله»ای شوی در تعالی ایمان و عقیده ما.
تا «شفیع» رشد معنوی ما گردی. چرا که شفاعت تو در دنیا، بر کشنده و بالا برنده و تعالی بخش است و در آخرت، کارساز و نجات بخش.
سؤال همیشگی ما «چگونه بودن» و «چگونه زیستن» است.
این سؤال، بخصوص در اندیشه دختران و زنان ما بیشتر است و زندگیت، پاسخی روشن به این نیاز همیشگی و سؤال همگانی است. و تو اسوه و الگوی زن مسلمان متعهد پارسا» هستی.
ای زهرای پاک!
ای نمونه بودن،
ای اسوه ایمان
ای رشته عفت بر گردن
ای دُرهای گرانبها، در سخن
ای یادگار پدر، ای همسر علی، ای مادر زینب،
ای فاطمه! ...
کام روانت با کلام خدا شیرین شد و مشام جانت از عطر وحی نبوی معطر گشت. در کلاس قرآن، درس های کمال را آموختی و هر روز بر درجه و رتبه و اعتبار خویش، در پیشگاه خالق و نزد خلق افزودی، تجسمی از عفت و تقوا بودی.
از کلامت، حکمت می بارید و از رفتارت صداقت و ایمان می تراوید.
عبادت قدیسان را داشتی و سیمای ملکوتی ات، یادآور ملکوت خدا بود و عمر را در راه خدا، و زندگی را در مسیر اسلام بسر آوردی.
نمونه ای از یک همسر و الگویی برای مادران بودی.
از کودکی به خاطر تبلیغ دین حق،
ـ همگام با پدر،
در کارهای خانه یکی یار مهربان،
ـ همکار با علی،
در لحظه های ساکت و پر راز نیمه شب،
ـ همراز با خدا
آری ... ای فاطمه، ای مولود مبارک!
میلاد تو را امت ما «روز زن» قرار داد. باشد که زنان مان بکوشند تا در همه ابعاد، تو را اسوه و مقتدای خویش قرار دهند، باشد که تلاش کنند تا فاطمه گونه گردند.
در اندیشیدن و مهر ورزیدن،
در پارسایی و عبادت
در دین شناسی و معرفت
در تربیت فرزند و مادری
در خانه داری و آئین همسری
در ازدواج و اخلاق،
در حیا و پاکدامنی، در حجب و حجاب، در عفت و نجابت،
در مبارزه و تلاش اجتماعی
در بودن و زیستن ... در سخن گفتن و عمل کردن
ای زهرای زندگی
از تو می آموزیم که:
عظمت و بزرگی را در اندیشه و ایمان بیابیم،
ارزش را در روح متعالی و زهد و عبادت بشناسیم،
شکوه زندگی را در صفا و صداقت و سادگی بدانیم،
به ارزش های والای اخلاقی و انسانی عشق بورزیم،
رضای خدا را بر خواسته خود برگزینیم،
بهشت جاودان را به دنیای گذران نفروشیم.
ای فاطمه زهرا، ای دختر مصطفی!
برقی و شعله ای از آن همه درخشندگی ها و فروغ های زندگی و روح بلندت، بر جان ما برافکن،
تا ما هم، حرارت ایمان و شور عشق به معنویت را دریابیم و طروات زندگی اسلامی را بشناسیم.
ای زهرای عزیز!
از تو آموخته ایم که زینب ما، در لباسی از حیا و عفت، و پوششی از تقوا و دیانت است.
آموخته ایم که باید جامه قناعت بر تن و زره صبر و استقامت در بر داشته باشیم تا در میدان زندگی، به فتح معنوی برسیم.
میلاد تو، که میلاد طهارت و عفت و پاکی است، «روز زن» است.
و... چه انتخاب شایسته ای!
امید آنکه خداوند، توفیق شکرگزاری این عطیّه الهی را به ما عنایت فرماید.