حدیث اول

أیُّمَا امْرِئٍ وَلِیَ مِنْ أمْرِ المُسْلِمِینَ وَلَمْ یَحُطْهُم بِما یَحُوطُ بِهِ نَفْسَهُ لَمْ یَرَحْ رائِحَةَ الجَنَّةِ.

حدیث دوم

صَلاةُ الرَّجُلِ فِی جَمَاعَةٍ خَیْرٌ مِنْ صَلاتِهِ فِی بَیْتِهِ أرْبَعِینَ سَنَةً.

یک نماز جماعت بهتر از چهل سال نماز فُرادیٰ در خانه است.) مستدرک الوسائل، ج ۶، ص ۴۴۶

حدیث سوم

مَن رَدَّ عَن عِرْضِ أخِیهِ المُسْلِمِ وَجَبَتْ لَهُ الجَنَّةُ اَلْبَتَّةَ.

هرکس آبروی برادر مسلمانش را حفظ کند، بدون تردید بهشت بر او واجب شود.) ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، ص ۱۴

حدی چهارم

مَنْ سَعی لِمَرِیضٍ فِی حَاجَةٍ ـ قَضَاهَا أوْ لَمْ یَقْضِهَاـ خَرَجَ مِنْ ذُنُوبِهِ کَیَوْمٍ وَلَدَتْهُ أُمُّهُ.

هر کس برای نیاز بیماری بکوشد ـ چه آن را برآورده سازد، چه نسازد ـ مانند روزی که از مادرش زاده شده، از گناهانش پاک می‌شود.) من لایحضره الفقیه، ج ۴، ص ۱۶

حدیث پنجم

سافِرُوا تَصِحُّوا وتَغْنَمُوا.

سفر کنید تا سلامت باشید و سود به دست آورید.) نهج الفصاحه، ص ۵۱۹

 حدیث ششم

مَن عَلِمَ مِن أخِیهِ سَیِّئَةً فَسَتَرَها، سَتَرَ اللهُ عَلَیهِ یَومَ القِیامَةِ.

هر که از برادر خود گناهی بداند و آن را بپوشاند، خداوند در روز قیامت گناهان او را بپوشاند.) المعجم الکبیر طبرانی، ج ۱۹، ص ۴۴۰

حدیث هفتم

أعظَمُ النّاسَ قَدْراً مَنْ تَرَکَ ما لا یَعْنِیهِ.

پُرارج‌ترین مردم کسی است که آن‌چه را که به او مربوط نیست رها کند.) نهج الفصاحه ص ۶۸ ح ۳۵۵

حدیث هشتم

إنَّ العَبْدَ لَیُدْرِکُ بِحُسْنِ خُلْقِهِ دَرَجَةَ الصَّائِمِ القَائِم ِ.

بنده با خوش‌اخلاقی به مقام روزه‌گیر شب‌زنده‌دار می‌رسد.) بحار الأنوار، ج ۷۱، ص ۳۷۳

حدیث نهم

مَنْ أدَّی إلی اُمَّتِی حَدیثاً یُقامُ بِهِ سُنَّةٌ أو یُثْلَمُ بِهِ بِدْعَةٌ فَلَهُ الجَنَّةُ.

هر کس به امّت من حدیثی رسانَد که به سبب آن سنّتی بر‌پا شود یا در بدعتی رخنه افتد، بهشت از آنِ او خواهد بود.) میزان الحکمه، ح ۳۳۴۰‍

حدیث دهم

أعْلَمُ النّاسِ مَن جَمَعَ عِلْمَ النّاسِ إلی عِلْمِهِ.

داناترین مردم کسی است که دانش دیگران را به دانش خود بیفزاید.) نهج الفصاحه، ص ۶۹، ح ۳۶۰

 حدیث یازدهم

الْخَطُّ الْحَسَنُ یَزیدُ الْحَقَّ وَضَحاً.

خط زیبا بر جلوۀ حق می‌افزاید.) کنزالعمّال، ح ۲۹۳۰۴

حدیث دوازدهم

لَیْسَ مِنْ حُبِّ الدُّنْیَا طَلَبُ مَا یُصْلِحُکَ.

جستن آنچه مایۀ سامان [زندگی]توست، نشانۀ دنیادوستی نیست.) کنزالعمّال: ح ۵۳۳۹

حدیث سیزدهم

مَن قُتِلَ دُونَ مٰالِهِ فَهُوَ شَهیدٌ.

هرکه در راه [حفظ]مالش کشته شود، شهید است.) دعائم الإسلام، ج ۱، ص ۳۹۸

حدیث چهاردهم

أفٍّ لِکُلِّ مُسْلِمٍ لا یَجْعَلُ فی کُلِّ جُمُعَةٍ یَوْماً یَتَفَقَّهُ فیهِ أمْرَ دینِهِ وَیَسْألُ عَنْ دینِهِ.

وای بر مسلمانی که در هر جمعه، زمانی را برای یادگیری و پرسش از امور دینی خویش اختصاص ندهد.) بحار الأنوار، ج ۱، ص ۱۷۶

حدیث پانزدهم

لِکُلِّ شَیْ‏ءٍ أسَاسٌ وَأسَاسُ الإِسْلامِ حُبُّنا أهْلَ البَیْتِ.

هر چیزی اساس و پایه‌ای دارد و اساس اسلام، محبت ما اهل بیت است) کافی، ج ۲، ص ۴۵

حدیث شانزدهم

العُلَماءُ مَصابیحُ الأرضِ وخُلَفاءُ الأنبیاءِ ووَرَثَتی ووَرَثَةُ الأنبِیاءِ.

دانشمندان، چراغ‌های زمین، جانشینان پیامبران، وارثان من و وارثان پیامبرانند.) نهج الفصاحه، ح ۲۰۱۴

حدیث هفدهم

تَصَدَّقُوا وَداوُوا مَرْضاکُمْ بِالصَّدَقَةِ

صدقه دهید و مریضان خود را با صدقه درمان کنید.) کنز العمال، ج ۶، ص ۳۷۱

حدیث هجدهم

مَنْ لَمْ یَصْبِرْ عَلیَ ذُلِّ التَّعَلُّمِ ساعَةً، بَقِیَ فی ذُلِّ الْجَهْلِ أبَداً.

آنکه ساعتی خواری فراگرفتن علم را تحمّل نکند، برای همیشه در خواری نادانی خواهد ماند.) بحار الأنوار، ج ۱، ص ۷۷

حدیث نوزدهم

لَیْسَ مِنِّی مَنِ اسْتَخَفَّ بِصَلاتِهِ، لا یَرِدُ عَلَیَّ الْحَوْضَ لا وَاللهِ.

آن که نمازش را سبک بشمارد از من نیست، به خدا سوگند در قیامت کنار حوض [کوثر]بر من وارد نمی‌شود.) من لا یحضره الفقیه، ج ۱، ص ۲۰۶

حدیث بیستم

لایَدخُلُ الجَنّةَ خِبٌّ ولا خائِنٌ.

هیچ حیله‌گر و خیانت کارى به بهشت نمی‌رود.) کنزالعمال: ۴۳۷۷۷

حدیث بیست و یکم

أکْرِمُوا أوْلادَکُم وَأحْسِنُوا آدابَهُم یُغْفَرْ لَکُمْ.

به فرزندان خود احترام بگذارید و آن‌ها را نیکو تربیت کنید تا مورد غفران پروردگار قرار گیرید.) بحارالأنوار، ج ۱۰۴، ص ۹۵

حدیث بیست ودوم

النظرة سهمٌ من سهام إبلیسَ مسمومة من ترک‌ها من خوف اللهِ جلَّ وعزَّ أثابه الله إیماناً یجد حلاوته فی قلبه

یعنی نگاه به نامحرم تیری از تیر‌های زهرآگین شیطان است، هر کس به پاس حرمت الهی آن را ترک کند، خدا ایمانی به او می‌دهد که شیرینی آن را در دل احساس می‌نماید) بحارالأنوار جلد ۱۰۴ صفحه ۳۸

حدیث بیست و سوم

لا ضَرَرَ وَلا ضِرارَ.

زیان‌رساندن به خود و به دیگران ممنوع است.) کافی، ج ۵، ص ۲۹۲

حدیث بیست و چهارم

أشَدُّ النّاسِ اجْتِهاداً مَن تَرَکَ الذُّنوبَ.

سخت کوشترین مردم کسى است که گناهان را فرو گذارد.) امالی صدوق، ص ۲۸

 حدیث بیست و پنجم

المؤمن الذی یخالط الناس ویصبر علی اذاهم أعظم اجرا من المؤمن الذی لا یخالط الناس ولا یصبر علی اذاهم

مؤمنی که با مردم معاشرت کند و بر آزارشان صبر کند، از مؤمنی که با مردم نمی‌جوشد و آزارشان را تحمل نمی‌کند، برتر است.) سنن ابن ماجه، کتاب الفتن، ح ۴۰۲۲

حدیث بیست و ششم

رَکْعَتانِ فِی جَوْفِ اللَّیْلِ أحَبُّ إلَیَّ مِنَ الدُّنْیا وَما فِیهَا.

دو رکعت نماز در دل شب نزد من محبوب‌تر است از دنیا و آنچه در آن است.) علل الشرائع، ص ۱۳۸

حدیث بیست و هفتم

مَن ساءَ خُلقُهُ عَذَّبَ نَفسَهُ وَ مَن کَبُرَ هَمُّهُ سَقُمَ بَدَنُهُ

هر کس بد اخلاق باشد، خودش را عذاب مى دهد و هر کس غم و غصه اش زیاد شود، تنش رنجور مى گردد.

(نهج الصاحه، ح ۳۰۰۲)

حدیث بیست و هشتم

اِنَّما بُعِثتُ لاُتَمِّمَ مَکارِمَ الخلاقِ.

من تنها برانگیخته شده ام تا اخلاق بزرگوارانه را به کمال رساند

(بحارالأنوار، ج ۷۱، ص ۳۸۲)

حدیث بیست و نهم

لا یَحسَبُ اَحَدٌ مِن جُلَسائِهِ اَنَّ اَحَدا اَکرَمُ عَلَیهِ مِنهُ

پیامبر صلى الله علیه و آله چنان با هم نشینان رفتار مى نمودند که هیچ یک از آنان گمان نمى کرد کسى نزد آن حضرت از وى گرامى‌تر باشد.

(عیون اخبار الرضا، ج ۲، ص ۲۸۴)

حدیث سی ام

صِلَةُ الرَّحِمِ وَ حُسنُ الخُلقِ وَ حُسنُ الجَوارِ یَعمُرانِ الدّیارَ وَ یَزیدانَ فِى العمارِ.

صله رحم، خوش اخلاقى و خوش همسایگى، شهر‌ها را آباد و عمر‌ها را زیاد مى کند.

(نهج الفصاحه، ح ۱۸۳۹)

منبع:پایگاه اطلاع رسانی